بررسی میزان توجه به خشکسالی دریاچه بختگان و نقش آن در رفتار محیط زیستی و میزان فردگرایی مردم شهرستان استهبان

محیط زیست و منابع‌ طبیعی بخش مهمی از سیستم پیوند‌ دهنده انسان و طبیعت به شمار می‌آید. به همین دلیل جامعه‌شناسان توجه خاصی به این‌گونه سیستم‌ها دارند و روابط متقابل میان آنها را بررسی می‌کنند. دریاچه بختگان نیز به عنوان یکی از تفرجگاه‌های نزدیک شهرستان استهبان (بزرگترین باغشهر انجیر دیم جهان) در استان فارس و دومین دریاچه آب شور کشور می‌باشد. متأسفانه در سال‌های اخیر در اثر خشکسالی و فعالیت‌های انسانی مشکلاتی برای این اکوسیستم به وجود آمده که بسیار حائز اهمیت است. و بی‌توجهی به مسأله خشکسالی و بحران آب، آثار غیرقابل جبرانی در پی خواهد داشت. هدف اصلی این پژوهش این است که وضعیت و تأثیرات ناشی از فرسایش و خشکسالی دریاچه را بر روی رفتار محیط زیستی و فردگرایی انسان‌های ساکن در اطراف آن با دیدگاهی جامعه‌شناسانه بررسی شود. تحقیق مورد نظر از نوع پیمایشی و توصیفی و از لحاظ هدف،کاربردی است. جامعه آماری شامل جمعیت شهرستان استهبان با 66172 نفر و نمونه آماری 390 نفر از مردم شهر استهبان و دهستان خیر می‌باشند. روش نمونه‌گیری؛ خوشه‌ای چند مرحله‌ای که تجزیه و تحلیل براساس نرم افزار spss22 انجام شده است. نتایج حاکی از این است که رابطه معناداری میان میزان توجه به خشکسالی و رفتار محیط زیستی مردم منطقه وجود دارد. اما میان فردگرایی و میزان توجه به خشکسالی رابطه معناداری به دست نیامد.